The end of Guinness !

Peoplezz!

Hier weer een nieuw blogje uit het warme ('s nachts koude, ca 22 graden:) ) en zonnige Ghana. Sinds de vorige blog weer de nodige avontuurtjes beleefd. Uiteraard was daar eerst de hereniging met pa en ma. Met hen ff vakantie gevierd, met de taxi ’s avonds gestrand in één of ander gat midden in het uitgestrekte land. Daarnaast met twee blikjes Heineken een arrestatie voorkomen. Ook hebben we onze opwachting gemaakt in de Ghanese uitgaanswereld, watergevechtjes gehad, kampvuurtje gebouwd en heb ik sinds lange lange tijd weer bepaalde nummers (‘ik ben je prooi’ van Woltertje Kroes en het alombekende clublied van HHC) kunnen luisteren via YouTube, nieuw snel internetcafé gevonden. ;) Me weekie was gelijk weer goed :) Uiteraard tussen de bedrijven door ook gewoon gewerkt. Eric is voor 3 weken naar NL, dus we moesten alles zelf draaiende houden. Nou is dat op zich niet moeilijk, maar het is wel leuk om het ff een paar weken helemaal zelfstandig te doen. Voor de meeste van de groep vrijwilligers die er nu zijn, begint trouwens het einde in zicht te komen en begint de periode van reizen door Ghana of omliggende landen. Een paar weken geleden waren we dan ook als groep voor het laatst compleet. Tijd vliegt hier voorbij!

Om de chronologische volgorde maar in acht te houden, begin ik maar ff met het bezoek aan Ghana van pa en ma. Een paar dagen na me vorige blog zijn ze aangekomen. Weer leuk om ze te zien. Ik ben volgens mij nog nooit zo lang, zo stevig vast gehouden door me moeder als de eerste minuten dat ik hen zag! Zal ze me gemist hebben? :p Met hen ben ik weer terug gegaan naar dat resortje waar ik zat. De volgende dag na een kort bezoek aan een Ghanese kerk, zijn we naar Accra gegaan omdat we de dag erna al vroeg op de bus moesten. In Accra echt ff het toppunt van sanitaire en culinaire hoogtepunten beleefd: een warme douche en een pizza met als drankje een flessie Heineken. :) :) In Wa heb ik ze alle projecten laten zien en heb ik voor het eerst in me leven (en waarschijnlijk ook voor het laatst), een spreekuur gedraaid samen met me pa. Daarnaast heb ik ze ook laten proeven van de nodige typisch Ghanese dingetjes: pito drinken, Ghanese markt, eten bij Point Seven, etc etc. Uiteraard heeft ma ook de nodige Afrikaanse kleren laten maken. Nadat de dag van vertrek uit Wa een aantal keer was uitgesteld, uiteindelijk vertrokken met als eindbestemming Cape Coast. Om daar te komen, moeste we met de bus naar Accra (ca 15 uur) en van daaruit door naar Elmina (ca 4 uur). Echter verliep de busreis erg traag en waren we pas laat in Kumasi. Dat is een grote stad waar je doorheen reist als je naar Accra reist. Toen hebben we besloten om in Kumasi uit de bus te gaan en een taxi te nemen naar Cape Coast (ca 4 uur). Zo gezegd, zo gedaan. Om 5 uur reden we weg, maar hier is het om 6 uur-half 7 donker en dan is het ook echt donker! In combinatie met een weg vol gaten, betekent dat dat je niet plankgas kan rijden... Dat deed de taxichauffeur dus wél, wat ik op dat moment alles behalve erg vond omdat ik er snel wou zijn. Nadat de chauffeur een paar keer niet meer kon afremmen voor een gat in de weg, vonden me pa en ma het wat minder leuk. Paar keer gevraagd of het wat minder kon, dat kon. Maar na een minuut was het oude tempo er weer, totdat hij dwars door een gat reed en we een lekke band hadden. Tsja, daar sta je dan met je volle bagage in één of ander k*t gehucht midden in de rimboe. Zoals een goed Ghanees betaamt had de taxi uiteraard geen reservewiel aan boord en in het dorp zelf was er ook geen, dus moest de chauffeur met iemand uit het dorp naar een ander dorp om een band te halen. Dit grapje zou max 1 uur duren, wat in het Ghanees betekent dat het makkelijk op z’n minst 2 uur zou kunnen duren. In dit alles weinig zin, dus na 5 minuten wachten hadden we al besloten om onze spullen te pakken, de sleutel van de taxi aan een dorpsbewoner te geven en een andere taxi te pakken. Uiteindelijk die avond laat, toch aangekomen in Elmina. Daar in een erg mooi resort gezeten: palmbomen, strand, zee, zwembad en Westers ontbijt, zelfs met chocolade-croissants! Na een paar dagen Elmina en het bezoeken van een slavenfort de reis voortgezet richting Accra. Jaja, aan die slaventijd word je hier veel herinnerd dmv oude forten langs de kust, tijdens rondleidingen ff keihard schamen als je hoort dat het door ‘The Dutch’ is gebouwd… In Accra wouden we nog 2 dagen in een hotel doorbrengen, werd het Dutch Hotel. Ik natuurlijk keihard hopen dat er kroketten, frikandellen en bitterballen waren, maar dat was niet zo. Hotel viel (dus :) ) tegen en na 1 dag maar naar een ander hotel gegaan. En toen was het korte ouderlijke bezoekje aan Ghana alweer ten einde.

Na een paar dagen ben ook ik weer vertrokken uit Accra, bussen rijden niet iedere dag dus kon niet dezelfde dag vertrekken. Maar eerst nog een dagje luieren aan het zwembad en een haven bezoeken. Alleen verliep dat anders dan ik dacht. Met de taxi afgezet bij de haven om daar ff rond te kijken en een drankje te doen. Dus ik richting pier en schepen gaan lopen, daarvoor passeerde ik blijkbaar een soort van landsgrens, want ik moest mijn papieren laten zien aan de ‘immigrations officers’. Die had ik in het hotel gelaten, dus toen stelde ik voor om dan maar weer rechtsomkeert te maken, maar dat kon niet. Ik moest mee naar een kantoortje waar ik het verhaal nog 2 keer kon vertellen: ben vrijwilliger, zit in Wa, werk voor Child Support, ben dokter, nu 2 weekjes vakantie, hotel in Accra, wil haven bekijken en wat drinken. Maar kon natuurlijk niets bewijzen, dus begonnen ze te dreigen met arrestatie. Dus ik nog wat mensen genoemd die ze konden bellen. Eric kon ik niet bellen want die zat in NL, Dan nam niet op. Dan maar directeur van het ziekenhuis en de baas van de immigratie in Wa genoemd. Toen begonnen ze het langzaam te geloven zeiden ze, maar nog steeds moesten ze me eigenlijk arresteren en dan alles uitzoeken. Uiteindelijk gaf hij mij de mogelijkheid om toch naar de haven te gaan en een drankje te doen onder het toeziend oog van een ‘immigration officer’, maar dan moest ik wel ook een drankje meenemen voor hun op kantoor. Uiteindelijk kreeg ik een rondleiding van die officer en heb ik voor hun dan maar 2 blikjes Heineken gekocht in de havenwinkel. Ik vond het allemaal al lang goed, want ik had goedkope blikjes Heineken gevonden en die zie je hier erg weinig en zijn erg duur! :) :)  Het was allemaal gewoon een typisch gevalletje van de corruptie hierzo en hoogstwaarschijnlijk zou ik nooit zijn gearresteerd, maar het stond wel leuk in het openingsstukje van mijn blog. ;) De dag erna ben ik op de bus gestapt en weer richting het mooie Wa gegaan.

Daarmee komen we ook aan bij het Ghanese uitgaanswereldje. Lange tijd mochten we niet naar ‘The Jamboree’ dé ‘discotheek’ van Wa, omdat er in korte tijd 2 keer vrijwilligsters overvallen waren op de terugweg. Maar nu was het verbod opgeheven en mochten we onder begeleiding van Jerry naar ‘thé place to be’ van de zaterdagavond (Jerry studeert aan de Universiteit van Wa en werkt als manager bij Child Support). Dus gelijk nadat ik aankwam vanuit Accra in Wa, ging ik weer door naar de kroeg, like the old times :) Korte omschrijving van The Jamboree: ommuurde openluchtplaats, in vier hoeken metershoge boxen waar de muziek uitgeknald werd met volume op 500, als muziek Afrikaanse muziekhits met af en toe iets Westers zoals Usher, de bar was een gat in de muur met daarachter een vrieskist, de barman was een jochie van 14, de plee was een gat onderin de muur van het plee-hokkie waaruit een geur kwam die de classificatie van stank niet eens waardig was en de vrouwen waren stuk voor stuk sletteriger dan Kim Holland. Máár, we hebben er ontzettend veel lol gehad! Ik had eerst enige vorm van alcohol intoxicatie nodig alvorens ik op die muziek iets kon produceren wat in de buurt kwam van ritmisch bewegen op muziek, maar uiteindelijk kwamen zelfs bij mij op deze walgelijke muziek de voetjes van de vloer. Wil wat zeggen dacht ik zo! De dag erna straalde de brakheid ervan af in het hostel (ons huis), maar hebben ons (voor mij onverwachts) zelfs zo vermaakt dat we de week erna weer zijn gegaan. Die avond zijn we eerst naar een studentenfeestje geweest waarop een soort queen van de universiteit werd uitgezocht: oftewel vleeskeuring ;) :) Gingen met taxi heen, met 8 man en de driver in een auto die tussen de VW Polo en Golf in zat: 2 man voorin op de stoel en 6 man opgevouwen achterin. Toen we aankwamen stond er een grote menigte voor het gebouw. Het was letterlijk dringen geblazen om binnen te komen. De politie, die de security was, werd alle kanten opgedouwd totdat ze ineens een soort van stroom-knuppels erbij haalden en iedereen weg stoof. Mooi gezicht! Toen we binnen waren bleek dat er geen bar was en alleen 2 vrouwtjes met een koelbox, waar je non-alcoholische dranken kon kopen. Studentenfeest en geen bier, yeah right :s Na 2 uur naar ‘Miss Congeniality’ achtige acts gekeken te hebben, zijn we maar naar The Jamboree gegaan.

Uiteraard ook gewoon gewerkt. De dorpjes worden weer steeds beter bereikbaar omdat het regenseizoen is afgelopen, luchtvochtigheid is al gedaald van 85% naar 40%. In het hospice geen nieuwe patiënten, dus is het er nog steeds erg rustig. In het Rehab is het echter drukker dan eerder. Er zitten nu iets van 8 kinderen, meeste wel in een redelijke conditie. Ééntje is er echter ernstiger aan toe, als je die optilt heb je gewoon écht een geraamte met vel eromheen vast. Maar hij is verder wel alert, geen huiddefecten en geen oedeem en dergelijke. Goed in de gaten houden dus. Het andere zorgenkindje, Matthew, mocht al bijna naar huis toen ik mijn vorige blog schreef. Ik dacht dat ie naar huis zou gaan in de week dat ik me pa en ma ging halen, maar toen kreeg ik van de andere vrijwilligers te horen dat Sister Ann (verpleegkundige die de baas is van het Rehab) wou wachten met hem ontslaan totdat ik weer in Wa was en een soort van goedkeuring gaf. Dus het Rehab gelijk maar bezocht toen ik weer terug was. Ik wist niet wat ik zag: Matthew was aan het rondrennen en aan het spelen en doen. Hij kwam gelijk naar me toerennen, gaaf als je dat dan ziet en je al die moeite hebt gedaan toen die er zo slecht aan toe was. Na die middag is ie naar huis gegaan en vorige week vrijdag kwam die voor de twee weken follow-up. Zag er goed uit, het oedeem dat ie had, is goed afgenomen. Als dank voor de goede zorgen kregen we een levende kip (door de dames de naam 'Guinness' gegeven, een andere biersoort die hier veel wordt gedronken. Star, de hond, is het andere veel gedronken biertje ;) ) en 3 yammen (soort hele grote, hele droge, mega zwaar op de maag liggende aardappelen). Wel ff ironisch om als dankjewel, eten te krijgen van een ondervoed kind en z’n moeder ;) Maar de kip is geslacht en in de soep beland, daar was het kado ook voor bedoeld. We wouden hem zelf slachten, maar de watchman wou het per sé doen omdat hij de kip anders niet kon eten: moslim, halal -> aparte manier slachten (doorsnijden halsslagader). Was daarna best lachuh om die kip te plukken en te ontdoen van zijn ingewanden, haalden er zo nog een ei uit haha.

Ondertussen nader ik het einde van mijn verblijf hier in Wa. De 25e van november is de officiële opening van Wa Yiri (voor de niet-trouwe lezers: het kinderhuis), we krijgen hoogstwaarschijnlijk zelfs de nederlandse ambassadeur op bezoek. Na die opening zeg ik gedag tegen Wa en begin ik met mijn rondreis door Ghana. Om dan vervolgens de 15e van de 12e in het vliegtuig te stappen en de ochtend erna aan te komen in Frankfurt.

Ik ga er maar weer eens een eind aan breien, heb jullie al weer lang genoeg van het werk gehouden. Eerst nog ff de gebruikelijke reacties op de reacties. Anerveners, thnx. Ze zijn ondertussen al weer veilig thuus ;) Bertine, aan je blogs te lezen vermaak jij je ook goed! Have fun! Ex-buuf, thnx. Zo slecht is mijn muziek toch ook weer niet! Af en toe zat er iets goeds bij :) Foto's hoop ik binnenkort te kunnen plaatsen. Fieke, dat feestje rond kerst is denk ik het oud en nieuw feestje geworden? I'll be there! :) John, kijk eindelijk iemand die goede muziek respecteert. Het in ere houden lukt me redelijk, maar het verspreiden nog niet echt :| Crapman, what else is new? ;) Good luck met je sollicitaties! Beuntjes, dus Joep is toch niet definitief verhuisd naar de Klokkenbuil? Komt nog wel ;) Rien en Margriet, leuke vakantie gehad. De wc en douche vonden ze wel leuk, maar achteraf bleek dat dat maar voor één dag was, ze wouden alleen nog maar luxe hotels dus warme douche. Wat ik natuurlijk ook niet verkeerd vond :) Thanks for the card!

Hardenbergers: succes binnenkort in Emmen bij HHC tegen Feyenoord. Zwaar jammer dat ik er niet bij kan zijn, maar ik verwacht natuurlijk wel dat er hot-line ‘Emmen, NL – Wa, Ghana’ wordt opgesteld.

Mensen, ik zou zeggen: Houdoe maar weer!

Schaap