Inburgeringscursus met een voldoende voltooid!

Peoplezz!  

Ondertussen al weer me tweede weekje gehad, gaat echt snel! Deze week dan echt begonnen met het werk. De eerste week was vooral nog een beetje meekijken en voorgesteld worden, maar nu gewoon aan het werk. Wat houdt dat nou precies in? Child Support Ghana heeft verschillende projecten. Ik houd me bezig met de medische projecten. Hieronder een opsomming van die projecten:  

1. Het Paece House (hospice)

Child Support heeft een hospice (genaamd Peace House) voor mensen met AIDS. Als er AIDS patienten zijn die in een slechte gezondheid verkeren, kunnen ze naar het hospice gaan en worden ze opgenomen en verzorgd, kosteloos. Vroeger betekende dat vaak dat ze doodgingen in het hospice, maar nu er de beschikking is over mediactie voor HIV (het virus wat AIDS veroorzaakt, voor de medisch wat minder onderlegden onder ons) betekent het steeds vaker dat de mensen er vooral komen om er aan te sterken en daarna weer naar huis terug te keren in een betere conditie. In dit hospice verlenen de vrijwilligers de medische hulp. Mochten zij denken dat ze er niet meer uitkomen dan kan de patient doorgestuurd worden voor een nadere analyse/opname in het ziekenhuis van Wa. Ook dit is kosteloos omdat Child Support het ziekenhuis materialen heeft aangeboden aan het ziekenhuis in ruil voor gratis medische zorg voor de patienten die zij doorsturen (politieke spelletjes zijn hier volop gaande ) Momenteel verblijven er twee patienten in het Peace House: Gertrude en Rosemary. Om de lengte van dit blog nog enigszins te beperken, zal ik in een volgend blog wat meer vertellen over hun. Vooral het verhaal over Rosemary is indrukwekkend..  Iedere dag, ook in het weekend gaat/gaan er 1 of meerdere vrijwilliger(s) naar het Peace House. Nu is alles rustig op medisch gebied, dus is het vaak meer een spelletje spelen met ze en een beetje dollen dan echt medische handelingen.  

2. Het Rehab Centre.

Dit is een instelling die ondervoede kinderen helpt. Het is niet van Child Support zelf, maar wij verlenen er wel de medische hulp. De ondervoede kindjes kunnen hier aangemeld worden, dan worden ze gewogen en gemeten en even kort nagekeken. Vervolgens kunnen de moeders ongeveer 5 weken lang naar het Rehab gaan met hun kindje, alwaar het kind dan extra voeding krijgt en iedere dag wordt gewogen om te kijken of het al wat aankomt. Wij geven hier dan verder de eventuele medische noodzakelijke hulp. Hier zie je echt ondervoede kindjes. Wel ff slikken als je ze ineens in het echt ziet ipv op de tv met je eigen bord eten op je schoot. Ook naar het Rehab gaan we dagelijks, ook in het weekend. Ik zal binnenkort wat foto's erop zetten van wat ondervoede kindjes.  

3. Medische hulp in de dorpjes rondom Wa.

Child Support gaat langs verschillende dorpjes om daar medische hulp te bieden. In totaal volgens mij een stuk of acht dorpen. Naar sommige dorpen gaan we wekelijks, andere dorpen om de week of 1 keer in de maand. Vaak is het voor de mensen te ver lopen om een ziekenhuis te bezoeken (sommige dorpen liggen op een uur autorijden!) en daarnaast ook te duur. Wij bieden dan gratis medische hulp. Als wij een analyse of opname in het ziekenhuis nodig achten, dan krijgen de patienten een verwijsbrief mee met ons logo erop. Als zij die brief laten zien, krijgen ze gratis zorg. Langs de dorpjes gaan vind ik het leukste. Gewoon een beetje huisarts spelen in Afrika dus Hier zie je ook echt patienten met de meest verschillende dingen! Daarnaast leer je in die dorpjes de cultuur echt goed kennen! Heel anders dan in de stad Wa.  

4. Medische hulp aan verschillende projecten.

Daarnaast zijn er ook nog wat andere instellingen en projecten waar we medische zorg aanbieden, overal houdt het in dat je een soort van huisarts speelt.  

Het lijkt veel, maar het valt uiteindelijk wel mee. Je doet het namelijk samen met andere vrijwilligers. Ik heb dus genoeg tijd over om in het ziekenhuis te kijken en te helpen en andere dingen te doen.  

Ondertussen zijn Rianne en Kiki (een vriendin van Rianne die op bezoek was) vertrokken. Zij gaan eerst wat reizen en vliegen dan de 18e van juli weer naar ons kikkerlandje. We hebben de avond voor vertrek met z'n allen bij het Peace House gegeten: Fried rice met kip gehaald bij Point Seven. Dat is een eettentje met maar 1 tafel waar je voor, omgerekend, 1 euro lekker kan eten! Zal ik dus vaak te vinden zijn ;) Nu had Rianne het meegenomen en hebben we het gegeten bij het hospice samen met de patienten en de moeders (bij het hospice werken in totaal 3 moeders die omstebeurten een beetje de moeder spelen: koken, schoonmaken, etc). Was erg gezellig.   

De dag erna zijn we weer naar Loggu gegaan. Vorige week heb ik wat verteld over de chief van Loggu. Die was goed ziek (zeg maar half dood) en die mocht niet naar het ziekenhuis, want dat was een taboe. De directeur van het ziekenhuis ging nu met ons mee naar de beste man. Vantevoren hadden we nog gebeld naar een contactersoon in het dorp: hij was nog in het land der levenden, maar nog steeds in een zorgwekkende toestand. De arts deed echter bijna geen lichamelijk onderzoek en gaf hem een paar zakken infuus (Natriumchloride en wat dextrose voor de medici). Hij werd daarvoor overgebracht naar het plaatselijke 'Health Centre', die wouden hem eerst niet hebben. Ze hadden een of andere zwakke smoes, maar na enig gediscussieer mocht hij er dan toch voor een paar uurtjes heen gebracht worden. Echt een stel bitches daar! Toen we een paar dagen erna belden, geloofde ik me oren niet: hij was een stuk opgeknapt en sprak weer! Hij had zelfs een stukje gelopen. Toen we deze week weer in Loggu waren, zijn we weer even langs gegaan. We konden nu (mbv een tolk) met hem praten. Hij was nog steeds erg ziek, maar al wel wat opgeknapt. Hij had alleen, bemerkten we nu, een forse decubitus-wond op z'n stuit (dat is een zogenaamde doorligwond). Dus in wisselligging (om de beurt op een zij liggen om de wond te ontlasten). Wordt vervolgd dus!  

Daarnaast van de week ook me eerste patient in het ziekenhuis helemaal onderzocht en geanalyseerd. Hij had een hydrocele (soort van ophoping van vocht in het scrotum, de balzak). Ik had nog nooit zo'n groot scrotum gezien! Was leuk om te doen, alle verpleegkundigen keken mee, want er was toch wel een echte BLANKE dokter bezig haha.. Die middag ben ik trouwens helemaal door en doornat geregend. Ik liep met Tanja op de markt toen het begon te plenzen, aangezien we op de fiets waren hadden we geen keuze! Het is hier nu regenseizoen, dus soms kan het aardig nat zijn!   

Deze week ook verschillende keren traditioneel Ghanees eten gegeten. De meiden van Eric vonden me al een echte Ghanese man! Ik at alles gewoon mee en ook nog eens met m'n rechter hand! Inburgeringscursus geslaagd dus! Ik zal ff kort wat vertellen over de meiden. Zij woonden eerst in Wa Yiri, een kindertehuis waar Child Support zich ook mee bezig houdt. Dat huis is echter afgebrand en nu wonen de kinderen her en der bij mensen. Kotrun, Lydia en Vayda wonen bij Eric. Ze zijn tussen de 12 en 15 jaar, dus echte pubers. Maar je kan wel erg met ze lachen! Over een maand is het nieuwe huis klaar en dan gaan Vayda en Lydia weer in het kinderhuis wonen. Deze meiden koken in het weekend altijd traditioneel eten. Als wij op zondag bij Upland eten, dan eten zij hun eigen eten. Maar ik was benieuwd hoe het smaakte, dus ik mocht 's middags meeeten. Upland is een restaurant bij een (luxe) hotel waar je westers kan eten. Het is voor de Ghanezen te duur om daar te eten (4-5 euro) maar wij kunnen dat nog wel missen. En aangezien je het westerse eten wel mist hier (alleen rijst en pasta met heel weinig variatie in de sausjes), is een mixed grill of een steak eens per week wel lekker! Dus op zondag standaard Upland!   

Gister heeft Eric samen met Tanja en Nonja nog een meisje opgehaald uit een dorpje wat een grote wond of infectie had aan haar been/voet. Het scheen een uur in de wind steken. Ze hebben haar naar het ziekenhuis gebracht, waar ze is opgenomen. Ze twijfelen nu aan een tumor of toch een infectie, maar het onderbeen is sowieso niet te redden. Dat wordt binnenkort geamputeerd. Ik ben vanmorgen even bij haar geweest, maar het stonk inderdaad ontzettend. Ik kon de wond niet goed bekijken, maar ik zal proberen om er een foto van te maken een dezer dagen en die hier te plaatsen. To be continued!  

Ik heb trouwens een mobiel nummer hier: 00233247191111. Mochten jullie me missen, dan kan je me zo bereiken :) 

Mocht er dan ook nog de behoefte zijn voor het opsturen van een overlevingspakket, een liefdesbrief of gewoon een briefje/kaartje , dat kan ook. Hieronder me adres:

Child Support Ghana

tav Bram Schaap

P.O. Box 717 Wa

Upper West Region

Republic of Ghana  

Ik hoop snel wat foto's te kunnen plaatsen, maar dat moet ik op de pc van Eric doen. Via internetcafe gaat het echt te langzaam en die pc's zitten vol met virussen (daarna dus ook me usb-stickje )! Bedankt voor alle reacties, erg leuk! Ff wat korte antwoorden: weinig knappe vrouwen, dus zal vast niet met een Ghanees thuis komen(was ook niet de bedoeling )! Ik ben nog niet wakker geworden in de rimboe naast een stel bosnegers, Pim! En Sandra, dat van die muziek is misschien een idee  (mis je het al  ), maar ze hebben geen stroom in de dorpen . En moeders, uiteraard hebbe ze ook wat anders dan bier: sangria, wijn en heel veel water..  Houdoe en alvast thnx voor de reacties!