Invasie van de Belgen!

Peoplez!!

Hier weer een berichtje uit het warme Ghana. Ik probeer nu om om de twee weken een blog te plaatsen, ben benieuwd of het lukt. De afgelopen 2 weken uiteraard weer gewerkt en natuurlijk ook geluierd. Daarnaast hebben we onder andere bezoek gehad van 8 Belgen en de ouders van Tanja en Nonja, hebben we een nachtje in het Peace House doorgebracht, een kleine kameleon uit z'n ochtendrust gehouden, het eerste echt ernstige ondervoede kindje gezien en heb ik meegedraaid op een poli voor HIV-patienten. Deze week kwam ik er ook achter dat ik hier al echt een tijdje zit: ik kreeg bij Kaatore zonder bestelling gelijk al een biertje voor me neus geschoven.. Dat gebeurde me in Tilburg lang niet altijd, al lag dat denk ik meer aan het verschillende barpersoneel dan aan de frequentie van de bezoeken! ;) In de tussentijd heb ik jammer genoeg dan wel weer een mooi concert van Brabants gezelligste artiest gemist, ik hoop dat het leuk was Sjaak! De afgelopen twee weken waren de laatste relatief rustige weken, zaterdag arriveert namelijk een groep van in totaal zes nieuwe vrijwilligers!!

Om met onze zuiderburen maar te beginnen: we hebben hier 8 Belgen over de vloer gehad, Hans en zijn reisgenoten. Hans heeft hier vorig jaar 6 weken gezeten als student fysiotherapie. Hij heeft het hier zo erg naar z'n zin gehad, dat hij bij zijn vertrek vorig jaar al aankondigde dat hij Wa nog een keer zou aandoen. Dat werd het jaar erop al. Hij kreeg via via te horen dat er een aantal mensen met twee jeeps vanuit Belgie, via Marokko, Mauretanie, Mali en Burkina Faso (check de wereldkaart maar ff ;) ) naar Ghana wouden reizen. Dat leek hem ook erg gaaf en hij is dan ook vanaf halverwege (Marokko) met deze mensen meegereisd, na al liftend en openbaar vervoer gebruikend Marokko bereikt te hebben. De Belgen wouden in ongeveer 2 maanden naar Ghana rijden, onderweg plaatsjes bezoeken, cultuur snuiven en slapen bij de jeeps (onder een klamboe in de openlucht). Zo gezegd, zo gedaan. En zo kwam het ervan dat er op een zondagavond ineens veertien mensen in het hostel sliepen. Nonja was er namelijk ook met haar ouders. De reisgenoten van Hans zijn in totaal 2 nachten gebleven. Twee gezellige avonden meegemaakt en ze hebben als dank voor de gastvrijheid nog voor ons gekookt: couscous. Bereid op een manier die ze in Marokko hebben geleerd van de locals daar. Veel verhalen gehoord over hun reis en twee keer tot laat in de nacht/vroeg in de morgen lopen ouwehoeren over van alles en nog wat. Was geweldig om dat Vlaamse taaltje te horen haha.. Na twee nachten zijn ze verder gegaan naar Zuid Ghana en momenteel zijn ze op hun terugtocht naar Burkina Faso waar ze de jeeps verkocht hebben tegen kostprijs!!! en het vliegtuig naar Belgie pakken. Hans bleef nog tot en met vandaag in Wa. Hij heeft veel oude bekenden opgezocht en hier wat uitgerust van zijn reis. Na al die verhalen ging het bij mij ook kriebelen om zo'n reis te maken, helemaal omdat het eigenlijk geen reet kost. Je verkoopt de jeeps tegen kostprijs, je benzine is ongeveer net zo duur als een vliegticket als je met een groep gaat en het leven hier is niet duur. Daarnaast zie je ongelooflijk veel van de verschillende culturen en is het natuurlijk 1 groot avontuur! Maar ja, eerst maar eens mensen vinden die net zo gek zijn (heb er al een paar) en dan maar eens tijd en geld vrijmaken ervoor. Jullie begrijpen het al, dat wordt een aantal jaren plan.. Die tijd wordt het hem denk ik.. Blijf immers toch een gehaaste westerling met carriere-plannen ;)

Om van de ene zondag maar naar de andere zondag over te gaan: het nachtje slapen in het Peace House. We zaten zondagmiddag tegen een uur of 5 rustig bij Kaatore een biertje te doen, voordat we naar een of ander xylofoon concert zouden gaan. Toen werd mama Kate (mama bij het Peace House) ineens gebeld door een huilende mama Martina (ook mama bij het Peace House). Haar man had een motorongeluk gehad en lag in het ziekenhuis, maar ze had geen idee hoe het met hem was. Dus wij met z'n allen naar het ziekenhuis. Daar aangekomen ff de eerste hulp van het zieknehuis ingedoken en daar hoorde ik dat hij er niet erg aan toe was en dat hij in het Theatre (OK-gebouw) was. Dus wij naar het Theatre en voor het Theatre troffen we Martina aan die nog steeds niets wist. Toen ben ik even naar binnen gegaan en heb geinformeerd. Eerst werd er niet veel gezegd, maar toen ik zei dat ik een dokter uit NL was en ook in het ziekenhuis werk, mocht ik gelijk doorlopen naar het kamertje waar de patient behandeld werd. Ik kreeg een update van de verpleegkundige die de man zonder verdovingsmateriaal!!! aan het hechten was. Daarna werd er gevraagd wie ik eigenlijk was, mooi he Afrika! Het bleek allemaal mee te vallen, wat oppervlakkige wonden aan z'n scrotum (balzak) en knie. Maar hij werd wel opgenomen (noodzaak ontging me, maar hier word je vaak snel opgenomen) en dan moet de familie de man verzorgen. Verplegen wordt nog net door de verpleging gedaan, maar het voeden en dergelijk moet geregeld worden door de familie. Dus Martina bleef ook om voor haar man te zorgen. Na wat overleg met Eric, bleek dat er wel iemand in het Peace House moest zijn en dat hij desnoods wel zelf ging. Ook hier ontging de noodzaak me, want de patienten kunnen goed voor zichzelf zorgen (gebeurt overdag ook wel eens een hele dag) en of er nou 4 of 3 vrouwen in een huis zitten maakt voor de veiligheid niet uit, lijkt me. Daarnaast is er ook nog eens een watchman 's nachts. Maar aan de andere kant was het ook wel weer leuk om een nachtje in het Peace House door te brengen. Dus werden we met z'n vieren (Marion, Hans, Rowald en ik) nadat we hadden gegeten bij Upland (was immers zondag :) ) naar het Peace House gebracht. Daar stonden ze even raar te kijken, maar vonden ze het ook wel leuk dat wij kwamen logeren. Ieder van ons een plaatsje voor de nacht gezocht en daarna nog even in de woonkamer gezeten alvorens richting ons tijdelijke bedje te gaan. Ik sliep bij Gertrude op de kamer, dat is een 32-jarige vrouw met HIV die vorig jaar een CVA (beroerte) heeft gehad. En wees gerust mensen, ik had me eigen bedje! ;) Alleen kwam ik er gelijk achter dat wij voor Ghanese begrippen luxe wonen, er was hier nl geen ventilator aan het dak en daarom was het er goed warm. Ik heb dan ook de nodige uurtjes half wakker gelegen, omdat ik niet in slaap kwam door de warmte. Toen ik dan eindelijk sliep, werd ik halverwege de nacht wakker. Ik keek eens om me heen en toen zag ik daar ineens een man op de kale vloer liggen, een meter naast me bed! Na wat goed kijken bleek het de watchman te zijn die ook wel zin had in een dutje op dit nachtelijke tijdstip.. Echt schrikken deed ik niet, maar keek wel ff heel raar op, haha! De volgende ochtend werde we vroeg gewekt door een radio, die op z'n hoogste volume Ghanees gebrabbel het Peace House in pompte. (alles moet hard in Ghana en aan mensen denken die nog slapen doen ze niet, net als bij ons thuis vroeger ;) ) Vroeger dan normaal me bedje uit gegaan en een paar happen Ghanees ontbijt (papje) geprobeerd. Even later zag Marion ineens een kleine kameleon toen ze aan het spelen was met de hond van het Peace House. Wij dus met z'n allen erop gedoken, uitgelachen wordend door de bewoners van het Peace House, een kameleon is toch de gewoonste zaak van de wereld... Een hoop foto's gemaakt. Het beestje, nadat we het op een stokje al hadden rondgaan voor de foto's 'persoon-met-kameleon', ook nog met de hand vastgepakt voor de stoerdere foto's ;) Daarnaast nog een filmpje gemaakt van z'n looppatroon, die is nl heel houterig en wel geinig om te zien.. En om 9 uur werden we weer opgehaald door Eric. Leuke belevenis geweest, maar wel sneu voor de man van Martina. Al, zoals Eric gevat opmerkte, heeft Martina nu vast wel een tijdje rust :) Hij is trouwens sinds gisteren weer thuis en maakt het goed. Theodore en ik gaan morgen naar hem toe om een circumcisie te doen (voorhuidje penis weghalen). Het schijnt hier de normaalste zaak van de wereld te zijn, ook onder christenen, en als je het niet hebt laten doen worden er grapjes over gemaakt als de mensen er achter komen. De man schaamde zich in het zkh blijkbaar.. Dit wordt voor mij de see-one van de serie 'see-one, do-one, teach-one' van de circumcisie.

Om maar in de ziekenhuissferen te blijven. Deze week heb ik meegeholpen op de poli voor HIV-patienten, hier genaamd het VCT-centre. Iedere woensdag is die poli er. De vorige keer vroeg de dokter al of ik patienten wou gaan zien en behandelen, maar toen heb ik toch eerst maar ff meegekeken en veel gevraagd. In NL doet namelijk een gespecialiseerde arts dat en niet een bijna afgestudeerde arts. ;) Maar deze week dan wel zelf patienten gezien en behandeld. Eerst werd nog alles gecontroleerd, maar na een tijdje werd er bijna alleen nog maar een handtekening gezet onder de formulieren door de arts en moest ik zelf steeds meer om back-up vragen. Maar het ging eigenlijk al snel erg goed, het is nl aardig geprotocolleerd. Dus heb ik nu ook de anti-virale behandeling (de HIV-behandeling) voor een nieuwe patient (Nonle) in het Peace House opgezet, leuk om te doen! Ook kwam ik Joyce nog tegen tijdens de poli. Zij is een jong meisje wat in het Peace House heeft gewoond vorig jaar. Zij is besmet geraakt door een verkrachting door haar oom die later aan AIDS (het uiteindelijke syndroom wat ontstaat als je niks tegen het HIV-virus doet, zoals jullie vast allemaal wel weten). Destijds werd ze erg mager en met een slechte conditie het Peace House ingebracht en nu is ze weer 'goed gezond'! Daarnaast gaat ze ook weer naar school  Ik ben van plan om veel woensdagen mee te helpen bij het VCT-centre, het is namelijk interessant om te doen en er werken leuke mensen die erg blij zijn met je hulp. Een van die mensen, dr. Monica Kunko, kwam ik vorige week tegen in een restaurantje. Op vrijdag na de vrijdagmiddagborrel, eten we sinds kort altijd bij Alem's, das een goedkoop restaurantje waar je best lekker kan eten. Nu hadden we net een nieuwe spot (terras/bar) ontdekt dichtbij ons huis. Rowald dacht dat hij bij Alem's de eigenaresse zag van die Spot, dus die riep de naam van die spot om te kijken of we reactie kregen. Die kregen we, alleen niet de verwachte... Ik hoorde ineens mijn naam en kreeg een vriendelijke grote handdruk, maar ik had geen idee wie het was. Het was donker en dan lijken al die negers nog meer op elkaar! Maar nadat ze 'ziekenhuis' en 'VCT-centre' zei, viel dan eindelijk het welbekende kwartje. Was leuk, maar schaamde me natuurlijk best dat ik haar niet gelijk herkende haha.. Gelukkig vond ze het niet erg en kreeg ik nog ongeveer vijfmaal een handdruk, de mensen zijn hier allemaal erg vriendelijk en erg hartelijk! Nu lijkt het trouwens net of ik vaak buiten de deur eet, dat doet ik ook! :) :) Maar het is gewoon vaak nog goedkoper dan als je zelf gaat koken! Het eten kost hier vaak minder dan 2 cedie (1,30 euro) en je bent vaak meer kwijt als je zelf kookt! Daarnaast is het natuurlijk ook lekker makkelijk!

Naast alle leuke dingen, ook de minder leuke dingen. Deze week het eerste kindje gezien wat echt ernstig ondervoed is. Brood en broodmager, je ziet z'n hele ribbenkast en rug uit z'n dunne kapotte huid steken. Hangt alleen maar bij zijn moeder en het apathische straatt eraf! Hij is 5 jaar en weegt nu 8,3 kg. Hij is twee keer in het ziekenhuis opgenomen geweest voor ondervoeding, de laatste keer had hij ook veel oedeem (vocht vast houden). Nu is hij sinds 4 dgn in het Rehab (voor meer info, zie een van me eerste blogs) en verliest hij nog steeds gewicht. Eerst dacht ik dat het kwam door het oedeem wat hij kwijtraakte, dat verlies was in het begin van de week nog 200 gram per dag. Maar van gister op vandaag, was het ineens 800 gram. Zoveel vocht (is ongeveer 800 ml) had hij niet in z'n dunne lichaampje. De verpleegkundige die in het Rehab werkt, sister Ann, wou het nog even aanzien. Zij vindt hem er namelijk beter uitzien dan in het begin van de week. Maar ik wou hem het liefst vandaag al laten opnemen in het ziekenhuis, vooral vanwege de cijfers. Nadat Eric ook had gekeken naar het jochie, hebben we besloten om het nog een dagje aan te zien. Eric dacht dat het al te laat is voor het kind, dus misschien dat hij daarom wat toegeeflijker was om het nog een dag aan te zien. Morgenochtend bij het wegen van de kinderen gaan we naar het Rehab en bekijken we wat we gaan doen. Ben erg benieuwd. Ik moest wel ff paar keer slikken toen ik het jochie zag, maar ook dit is Afrika.

Maar natuurlijk zijn er ook genoeg leuke dingen hier! Zo komen zaterdagavond de 6 nieuwe vrijwilligsters aan. Wat ze allemaal zijn/welke studie ze doen houden jullie nog van me tegoed! We willen binnenkort ook naar Mole gaan, dat is een park waar je wilde dieren kan zien en waar een zwembad is :) Wel lekker met deze temperaturen. Daarnaast gaan binnenkort de Wa-Yiri kinderen hun nieuwe Wa-Yiri huis in. Dat is namelijk bijna woonbaar. Het oude Wa-Yiri is in december 2006 afgebrand en toen zijn de kinderen bij verschillende gastgezinnen gaan wonen. Bij Eric wonen bijvoorbeeld Vida en Lydia (ik kwam er vandaag achter dat je het schrijft als Vida ipv Vayda zoals ik eerder deed). De afgelopen 2 weken hebben we een aantal keer meegeholpen om het nieuwe Wa-Yiri huis woonbaar te maken, en het ziet er naar uit dat ze morgen of zaterdag gaan verhuizen met z'n allen!

Mensen, dat was hem weer. Hoe is het verder daar? Mooi weer? Iedereen weer terug van vakantie? Ten Miles en Gramsberger feestweek voor de boeg? Bbq's vaak ontstoken? Ff snel wat reacties op de reacties: Opa, met Miranda alles weer okeej? Zeker vaak bij Baloe geweest toen Miranda in het ziekenhuis lag ;) :) Wens d'r beterschap! Crapman, blij dat de bbq het nog steeds goed doet, moet ook wel met zulke ontwerpers :) Monique, thnx en doe ze de groeten bij de beste TPG-vestiging! Sjaak, je bent uitgenodigd, een wereldspits van het formaat Kodde is natuurlijk altijd welkom! ;) Ouwe, er is hier geen bamboe meer over! Wordt de vuurplaats nog gebruikt? Spoortjes, ja die kerkdienst is apart ja haha.. Btr dan bij ons maar jammer genoeg ook erg lang! Luuk en Nanda, thnx en Luuk je mag hier ook wel even een goedwerkend internetcafe komen opzetten.. Wat een trage troep hier! Rien en Margriet, op me 55e heb ik natuurlijk nog genoeg haar! ;) Succes met de Ten Miles! Tientje, die borrel staat genoteerd! Wanneer vertrek je pcies en waar ga je allemaal reizen? Emmy, inderdaad jammer, maar ja.. Better luck next time! Have fun zaterdag!

Mensen, ik zou zeggen: Houdoe maar weer!

Bram